بَابُ مَنِ ادَّعَى الْإِمَامَةَ وَ لَيْسَ لَهَا بِأَهْلٍ وَ مَنْ جَحَدَ الْأَئِمَّةَ أَوْ بَعْضَهُمْ وَ مَنْ أَثْبَتَ الْإِمَامَةَ لِمَنْ لَيْسَ لَهَا بِأَهْلٍ

و هو الباب الواحد و الثمانون من كتاب الحجة و فيه اثنی عشر حدیثا

527- الحديث الاول و هو السادس و الخمسون و ثمانیة مائة

عَنْ سَوْرَةَ بْنِ كُلَيْبٍ عَنْ أَبِي‌جَعْفَرٍ(ع) قَالَ: قُلْتُ لَهُ قَوْلُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ: وَ يَوْمَ الْقِيامَةِ تَرَى الَّذِينَ كَذَبُوا عَلَى اللَّهِ وُجُوهُهُمْ مُسْوَدَّةٌ قَالَ: مَنْ قَالَ: إِنِّي إِمَامٌ وَ لَيْسَ بِإِمَامٍ قَالَ: قُلْتُ: وَ إِنْ كَانَ عَلَوِيّاً قَالَ: وَ إِنْ كَانَ عَلَوِيّاً قُلْتُ: وَ إِنْ كَانَ مِنْ وُلْدِ عَلِيِّ ابْنِ أَبِي‌طَالِبٍ(ع) قَالَ: وَ إِنْ كَانَ

ترجمه: سورة بن كلیب گوید: امام باقر علیه‌السلام درباره قول خداى عزّوجلّ «و روز قیامت كسانى را كه درباره خدا دروغ گفته‌اند روسیاه بینى» پرسیدم، فرمود: كسى است كه بگوید من امامم و امام نباشد، عرض كردم: اگر چه علوى باشد؟ فرمود: اگر چه علوى باشد، عرض كردم ؟ اگر چه از اولاد على بن ابی‌طالب باشد؟ فرمود: اگر چه باشد.

بَابُ أَنَّهُ مَنْ عَرَفَ إِمَامَهُ لَمْ يَضُرَّهُ تَقَدَّمَ هَذَا الْأَمْرُ أَوْ تَأَخَّرَ

و هو الباب الثمانون من كتاب الحجة و فيه سبعة احادیث

520- الحديث الاول و هو التاسع و الاربعون و ثمانیة مائة

عَنْ زُرَارَةَ قَالَ: قَالَ أَبوعَبْدِاللَّهِ(ع): اعْرِفْ إِمَامَكَ فَإِنَّكَ إِذَا عَرَفْتَ لَمْ يَضُرَّكَ تَقَدَّمَ هَذَا الْأَمْرُ أَوْ تَأَخَّرَ

ترجمه: زراره گوید: امام صادق علیه‌السلام فرمود: امامت را بشناس، زیرا هرگاه امامت را شناختى تقدم یا تأخر این امر زیانت ندهد (یعنى چه آن كه دولت حق زود ظاهر شود و یا دیر، براى تو مساوی است و زیانى نكرده‌اى، همانا زیان براى كسى است كه امامش را نشناسد).

بَابُ التَّمْحِيصِ وَ الِامْتِحَانِ

و هو الباب التاسع و السبعون من كتاب الحجة و فيه ستة احادیث

514- الحديث الاول و هو الثالث و الاربعون و ثمانیة مائة

عَنْ يَعْقُوبَ السَّرَّاجِ وَ عَلِيِّ بْنِ رِئَابٍ عَنْ أَبِي‌عَبْدِاللَّهِ(ع) أَنَّ أَمِيرَالْمُؤْمِنِينَ(ع) لَمَّا بُويِعَ بَعْدَ مَقْتَلِ عُثْمَانَ صَعِدَ الْمِنْبَرَ وَ خَطَبَ بِخُطْبَةٍ ذَكَرَهَا يَقُولُ فِيهَا: أَلا إِنَّ بَلِيَّتَكُمْ قَدْ عَادَتْ كَهَيْئَتِهَا يَوْمَ بَعَثَ اللَّهُ نَبِيَّهُ(ص) وَ الَّذِي بَعَثَهُ بِالْحَقِّ لَتُبَلْبَلُنَّ بَلْبَلَةً وَ لَتُغَرْبَلُنَّ غَرْبَلَةً حَتَّى يَعُودَ أَسْفَلُكُمْ أَعْلاكُمْ وَ أَعْلاكُمْ أَسْفَلَكُمْ وَ لَيَسْبِقَنَّ سَبَّاقُونَ كَانُوا قَصَّرُوا وَ لَيُقَصِّرَنَّ سَبَّاقُونَ كَانُوا سَبَقُوا وَ اللَّهِ مَا كَتَمْتُ وَسْمَةً وَ لا كَذَبْتُ كَذِبَةً وَ لَقَدْ نُبِّئْتُ بِهَذَا الْمَقَامِ وَ هَذَا الْيَوْمِ.

ترجمه: امام صادق علیه‌السلام فرمود: چون از بعد از كشتن شدن عثمان با امیرالمؤمنین علیه‌السلام بیعت شد، آن حضرت بر منبر برآمد و سخنرانى و خطبه‌اى القاء كرد كه امام صادق علیه‌السلام آن را ذكر كرد و در ضمن آن چنین فرمود: همانا بلیه و گرفتارى شما (كه خدا براى امتحان و آزمایشتان مقدر كرده است) مانند روزى كه خدا پیامبرش صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم را مبعوث ساخت رجوع كرده است، سوگند به آن كه او را به‌حق برانگیخت كه شما وساوس و آراء مختلف پیدا كنید و غربال شوید، تا آن‌جا كه افراد پایین از شما فراز گیرند و بالائی‌ها به زیر گرایند و پیشى گیرندگانى كه كوتاهى مى‌كردند، به پیش تازند و پیشى گیرندگانى كه پیش مى‌تاختند كوتاهى كنند، به‌خدا كه هیچ نشانه‌اى (از نشانه‌هاى حق) از من پوشیده نگشته و دروغى به من گفته نشده و به‌تحقیق كه این مقام و این روز را به من آگاهى داده‌اند.