|
بَابُ أَنَّ الْأَئِمَّةَ(ع) يَعْلَمُونَ عِلْمَ مَا كَانَ وَ مَا يَكُونُ وَ أَنَّهُ لا يَخْفَى عَلَيْهِمُ الشَّيْءُ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِمْ ائمه علیهم‌السلام آن‌چه واقع شده و مى‌شود می‌دانند و چیزى از ایشان نهان نیست و هو الباب السابع و الاربعون من كتاب الحجة و فيه ستة احادیث مقدمه: دلالت روایات این باب بر گذشته و حال و آینده یکی از مسائل مهم مربوط به قلمرو علم اهل بیت صلوات‌الله‌سلامه‌علیهم است. همه روایاتی که در این باب آمده است جز روایت سوم یا صحیح است یا موثق. روایت دوم موثق و بقیه صحیح است. حتی اگر احادیث یادشده، ضعیف هم بودند، ضرری بر اصل مطلب نداشت، زیرا این که انسان کامل، جامع همه کمالات حق تعالی است و هیچ کمال وجودی قابل تصور نیست مگر آن‌که آن حضرت آن را دارد، امری عقلی است و البته این سبب همانندی خدا و خلق نمی‌شود، زیرا تفاوت خدا و خلق در اصالت و تبعیت، غنی و فقر، اعطا و اخذ و بالاخره در ربوبیت و عبودیت است نه در داشتن و نداشتن کمال. انکار علم غیب بالتبع از پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم و آن حضرت نیز از خدای متعال، عمدتا بدین سبب است که اولا تفاوت اساسی میان حق و خلق را درک نمی‌کنند و ثانیا نه خود اهل علوم حقیقی بودند و نه کسانی که اهلیت برای آن را هر چند فی‌الجمله داشتند، دیده بودند. در واقع ملا ندیده بودند که چنین حقایقی برایشان گران است حد اکثر امواتی چون خود را دیده و علم خود را از آن‌ها دریافت کرده‌اند. نه تنها ملا ندیده‌اند بلکه در پی دست‌رسی به ملا هم نبودند بلکه در مرتبه تصور هم ناتوان از تصور آن‌ها بودند و از اساس آن را انکار کردند و گمان کردند که تمام علم همان است که در دست آن‌هاست. اعاذنا الله من شرورهم و شرور جهالاتهم. 247- الحديث الاول و هو الثالث و السبعون و ستة مائة عَنْ سَيْفٍ التَّمَّارِ قَالَ: كُنَّا مَعَ أَبِي‌عَبْدِاللَّهِ(ع) جَمَاعَةً مِنَ الشِّيعَةِ فِي الْحِجْرِ فَقَالَ: عَلَيْنَا عَيْنٌ فَالْتَفَتْنَا يَمْنَةً وَ يَسْرَةً فَلَمْ نَرَ أَحَداً، فَقُلْنَا: لَيْسَ عَلَيْنَا عَيْنٌ، فَقَالَ: وَ رَبِّ الْكَعْبَةِ وَ رَبِّ الْبَنِيَّةِ، ثَلاثَ مَرَّاتٍ، لَوْ كُنْتُ بَيْنَ مُوسَى وَ الْخَضِرِ لاخْبَرْتُهُمَا أَنِّي أَعْلَمُ مِنْهُمَا، وَ لانْبَأْتُهُمَا بِمَا لَيْسَ فِي أَيْدِيهِمَا، لِأَنَّ مُوسَى وَ الْخَضِرَ(ع) أُعْطِيَا عِلْمَ مَا كَانَ وَ لَمْ يُعْطَيَا عِلْمَ مَا يَكُونُ وَ مَا هُوَ كَائِنٌ حَتَّى تَقُومَ السَّاعَةُ، وَ قَدْ وَرِثْنَاهُ مِنْ رَسُولِ اللَّهِ(ص) وِرَاثَةً. ترجمه: سيف تمار گويد: جمعى از شيعه بوديم كه در حجر اسماعیل (كنار خانه كعبه) خدمت امام صادق (عليه‌السّلام) بوديم، آن حضرت فرمود: جاسوسى مراقب ماست. ما به راست و چپ نگاه كرديم و كسي را نديديم و گفتیم جاسوسى بر ما گمارده نيست. سه بار فرمود: سوگند به پروردگار كعبه و پروردگار اين ساختمان، (همين است كه مى‌گويم) اگر من همراه موسى و خضر بودم به آن‌ها مى‌گفتم كه من از آن دو عالم‌ترم و به آن‌ها بدان‌چه در دست نداشتند خبر مى‌دادم، زيرا به موسى و خضر(عليهماالسّلام)علم بدان‌چه رخ داده، داده شده بود و علم به آن‌چه اینک هست و آن تا قیامت خواهد بود داده نشده بود و محققاً ما آن را از رسول خدا ارث برده‌ایم. شرح |
